Jednym z piękniejszych i ważniejszych symboli naszego kantonu jest neogotycki kościół katolicki Église Notre-Dame de l'Assomption (Matki Bożej Wniebowzięcia), potocznie zwany Église Rouge, czyli Czerwony Kościół. W 1986 r. budowla została zarejestrowana jako monument historyczny, a jego historia jest silnie związana z powrotem mszy katolickiej do protestanckiego kantonu Neuchâtel.
 |
Widok na kościelną wieżę
Fot. M. Simm |
Początki reformacji w Neuchâtel wiążą się z przybyciem do miasta w roku 1530 Wilhelma Farela, francuskiego protestanckiego reformatora religijnego. Jego zamiar nawrócenia mieszkańców został zwieńczony sukcesem, gdyż jeszcze w tym samym roku opowiedzieli się oni w głosowaniu za przystąpieniem do reformacji. Msza katolicka „powróciła” do kantonu dopiero w 1828 r. Najpierw celebrowano ją w Chapelle de la Maladière, ale kaplica ta wkrótce okazała się zbyt mała.
W sześćdziesiąt lat później władze miasta postanowiły zlecić wybudowanie większego kościoła. Budowa według pomysłu architekta Guillaume Ritter, znanego z innych budowli katolickich, rozpoczęła się w 1897 r. i trwała 9 lat. Ritter był szczególnie zafascynowany neogotykiem, głównie w stylu wiktoriańskim. Ale nie tylko ukłon w kierunku średniowiecza był, nazwijmy to, "innowacją" na tamte czasy. Architekt i zarazem inżynier wykorzystał nowoczesny wówczas materiał budowniczy - zaprawę murarską wymieszaną z wapnem i żwirem, do której domieszano cement zabarwiony na czerwono w celu nadania mu wyglądu czerwonawego piaskowca z Alzacji.
 |
Budowa kościoła
Fot. www.imagesdupatrimoine.ch |
Na uwagę zasługuje także wnętrze kościoła. Witraże zaprojektowane przez Emmanuela Chamigneulle oraz Enneveu & Bonnet z Genewy są przykładem sztuki modernizmu. Całość dopełniają organy wykonane na wzór francuski z elementami niemieckimi, których budowę rozpoczął Henri Wolf-Giusto, a ukończył Charles Mutin. Co ciekawe, instrument ten nigdy nie był unowocześniany - oznacza to, że przetrwał do naszych czasów dzięki pracom renowacyjnym w takim samym stanie, w jakim oddano go po raz pierwszy do użytku w 1929 r. Dzięki temu nasz kanton może się poszczycić posiadaniem organów symfonicznych na skalę europejską.
Wspomniane wcześniej prace renowacyjne wewnątrz kościoła jak i na zewnątrz trwały około 15 lat (1986 – 2000 r.)
 |
| Fot. M. Simm |
 |
| Fot. M. Simm |
 |
| Fot. M. Simm |
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz